... بی اختیار رفتم سمت رودخانه و روی سنگی نشستم. بوی خاک خیس‌خورده و لزجی سنگ‌های کنار رود، تک و توک شاخه‌های شکسته‌ی چنار و شر‌شر آب، همه و همه من را بیشتر یاد تو انداخت. هنوز هم سنگ‌چینی که از این سر تا آن سر رود درست کرده بودیم آنجاست. اما جرأت نکردم از روی آن رد شوم. ترسیدم مثل آن وقت‌ها لیز بخورم و بیفتم توی آب. اما این بار گریه‌ام بگیرد. گریه‌ام بگیرد مثل بار آخری که تو آنجا نبودی تا وقتی مرا از آب می‌کشی بیرون به من بخندی. ترسیدم دوباره یک کار را بدون تو انجام دادن بشود همیشه بدون تو بودن... و من این را نمی‌خواستم.
همان یک‌باری که تو را از دست دادم کافی است. ده سال تمام است که پشیمانم ...
✍قبر یک دلتنگ ـ امین شیرپور
🌹🌹🌹
🌹🌹🌹
بێ ئاگا له خۆ ملم نیا به ره و ڕووبار و له سه ر به ردێکه وه دانیشتم، بۆنی خۆڵی نماوی و لیچقابی به رده کانی قه راخی ڕووبار، ته قه ته قی له قه شکاوه کانی داره چناره کان و هاژه ی ئاو، هه موویان بیره وری تۆیان ئه هێناوه بیرم. هێشتا به ردچنێک که له م سه ری ڕووباره که وه هه تاکۆ ئه و سه ری ده سڕێژم کرد بوو مابوو. به ڵام نه مده وێرا له سه ریه وه بڕۆم. ده ترسام وه کوو جاران تل بخۆم و بکه ومه ناو ئاوه که وه. به ڵام ئه م جاره بگریێم. بگریێم وه کوو ئاخر جارێک که تۆ له وێ نه بووی تا کاتێک له نێو ئاودا ئه مهێنیته ده ر، پێم بکه نی. ده ترسام دیسان یه ک ئێیش به بێ تۆ جێ به جێ کردن، ببێ به تموتم بێ تۆ ... من ئه مه م نه ده ویست.
ته نانه ت ئه و یه ک جاره یش که تۆ له ده ستم چووی، به سه. ده یان ساڵه په شیمانم ...

👈و: موحه ممه د ـ جه لالی